أَلَم یَعلَم بِأَنَّ اللَّهَ یَری...

یه جایی خوندم نوشته بود:

اگه يه روزی فرزندی داشته باشم، 

بيشتر از هر اسباب بازی ديگه ای براش بادكنك می‌خرم.

بازی با بادكنك خيلی چيزها رو به بچه ياد ميده.

بهش ياد ميده كه بايد بزرگ باشه اما سبك، تا بتونه بالاتر بره.

بهش ياد ميده كه چيزای دوست داشتنی ميتونن توی يه لحظه، حتی بدون هيچ دليلی و بدون هيچ مقصری از بين برن

پس نبايد زياد بهشون وابسته بشه

ومهم تر ازهمه بهش ياد ميده كه وقتی چيزی رو دوست داره، نبايد اونقدر بهش نزديك بشه و بهش فشار بياره كه راه نفس كشيدنش رو ببنده، چون ممكنه برای هميشه از دستش بده.

و اینکه وقتی یه نفر رو خیلی

واسه خودت بزرگ کنی در آخر میترکه و به صورت خودت میخوره!