أَلَم یَعلَم بِأَنَّ اللَّهَ یَری...

 يكي از مهم ترين عواملي كه باعث به اجابت نرسيدن دعا مي شود ، حكمت الهي است .

به خوبي مي توان دريافت كه اجابت نشدن بعضي از حاجات بندگان به اين دليل است كه به خير و صلاح آنها نيست و از بسياري دغدغه ها و گرفتاري هاي بشر جلوگيري مي كند . مولانا در مثنوي معنوي اش در اين باب مثلي بيان كرده از اين قرار كه مارگيري ماري داشت و به وسيله آن ، امرار معاش مي كرد . شبي از شب ها سارقين مارش را سرقت كردند و او به شدت اندوهگين و غصه دار شد و دائماٌ از خداوند تقاضا مي كرد كه مارش را بيابد . در يكي از روزها مسيري را طي مي كرد كه متوجه انبوهي از جمعيت شد ، نزديك تر رفت و مشاهده كرد که مار شخصي را گزيده و باعث كشته شدن او گشته . ماري كه شخص را از بين برد متعلق به مارگير بوده و او سالها بي خبر از نيش اين مار بوده است. در آن حال شخص با خود گفت : شكر حق كان دعا مردود شد من زيان پنداشتم و آن سود شد .گاهي هدف شخص با دعا كردن حاصل مي گردد هر چند به اجابت نرسد . همين ارتباط برقرار كردن با خدا ، حرف زدن و اشك ريختن در درگاه او بسيار مهم و چاره ساز است . لذا شاهد هستيم كه بخش عمده دعاهايي كه از ائمه اطهار نقل شده، همانند صحيفه سجاديه ، دعاي عرفه ، دعا ابو حمزه و … به هيچ عنوان درخواست و نياز را بيان نمي كند بلكه بيشترين درخواست آنان ، درخواست معنوي است . امامان معصوم (ع) به دليل مرتبه والايي كه دارند مصون از هر گناه و معصيتي مي باشند . با اين وجود بارها شنيده ايم كه ائمه فرموده اند : اللهم اغفرلي الذنوب التي تحبس الدعا ، اللهم اغفرلي الذنوب تنزل البلاء . نيت اصلي آنان صحبت و راز و نياز با خداوند تبارك و تعالي است .

استاد رفیعی