أَلَم یَعلَم بِأَنَّ اللَّهَ یَری...

انسان در زندگی، خواه ناخواه از محیط اطرافِ خودش تاثیر می‌پذیره، و اصطلاحاً به خودش رنگ می‌گیره،

 امّا چه بهتر که از بین همه‌ی این رنگها، 

رنگ_خدایی بگیره.

 و این سفارش قرآن کریم است:

 صِبْغَةَ اللَّهِ، وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً. (بقره/۱۳۸)  

 رنگ خدایی بپذیرید! و چه رنگی از رنگِ خدایی بهتر است؟!

رنگ ایمان..

 رنگ توحید..

رنگ اسلامِ ناب، و تسلیمِ امرِ خدا بودن..

چون همه‌ی رنگ‌ها به مرور زمان، کم رنگ یا بی‌رنگ میشن، امّا رنگ_خدایی و «صبغه‌ی الهی»، که همون ایمان و اخلاصه، همیشگی و پایدار است:

 کُلُّ شَیْءٍ هٰالِکٌ إِلاّٰ وَجْهَهُ. (قصص/۸۸) 

همه چیز، جز ذاتِ پاکِ او فانی می‌شود.

خیلی راحت می‌تونیم نیّت‌هامون رو خدایی کنیم، و به همه‌ی کارهامون رنگ_خدایی بزنیم:

 مثلاً هر وقت میخوایم صورتمون رو بشوریم، قصد وضو کنیم و وضو بگیریم.

 اینطوری هم دست و صورتمون رو شستیم، و هم عبادت کردیم.

هر وقت میخوایم بشینیم، مثل پیامبر (ص) رو به قبله بنشینیم.

 هم نشستیم، و هم یاد خدا بودیم.

 اگر میخوایم درس بخونیم، به جای مدرک و مقام، برای رضایِ خدا درس بخونیم، که به دینِ خدا خدمتی بکنیم.

 هم درس خوندیم، و هم عبادت کردیم.

 اگر میخوایم برای خانواده‌مون لباس نو بخریم، به مناسبت یکی از اعیاد مذهبی بخریم.

 اگر میخوایم هدیه‌ای برای بچّه‌مون بخریم، به مناسبت کسب یه کمال معنوی باشه.

 و خلاصه اینکه، تو هر کار کوچیک و بزرگی  که انجام میدیم، یه ردّ پایی از خدا باشه.

درس می‌خونیم ، برای خدا..

کار می‌کنیم ، برای خدا..

زندگی می‌کنیم ، برای خدا..

نفس می‌کشیم،  برای خدا..

و …‌‌‌‌‌